Sabahların Güneşi

 Bu Sabahların Bir Anlamı Olmalı Demişlerdi, Haklılar.

 

Bir şey var şu sabahlarda fark ettin mi?

Tüm mucizeler sabahtan mesela

Yıllar sonra merhaba

Tüm iyi haberler sabahtan 

Günaydın çiçek, günaydın sana.

Tek başınaysan eğer

düşsüz gecede

uzak durmak lazımdı,

çünkü boğar adamı.

Karanlıkta kalma, yak mumları, 

Dans eder geçmişin anıları.

Koy kenara tümünü

an tamının eksiğini.

Bölüşülecek ekmeği

ve güzelliği.

Neyin varsa ve ne seni sen yapıyorsa..

Korkma geceden,

Güneşin Ardında Likya

Çünkü çıkar karanlıklar aydınlığa

Ben de korkmadım

Çünkü

ilhamı Aydan Çaldım.

Isındım yıllar boyu bir çift eldiven ve bir atkıyla

Zor olmazdı yaşam 

insan ahlar ve keşkeden arınsa

Ben de arındım bir sabah

Üşüyünce ellerim dönüş yolunda uzaklardan

Kara çizgiler yakışır en çok umut dolu resimlerine

En yeşil sensin bunu sakın unutma

Esirgeme ışığını geceden ve kağıdından.

Kırışsın yüzümüz yıllarca

çok gülmekten olsun sebebi

çünkü gördük önceden yeşili.

Güzel günler yakındır

Tabi sen istersen.

Gülümse

gülümse

gülümse 

umutla bak şimdi yarına.

Magenta

Maviyle kırmızı 

Bir sarhoşluk anısı

Tek yudum mey almadan

Baş döndürürdü adının tınısı.

Yakın bir dünya

Yağmurlar yağması lazımdı önce

Az ötede baharın sesi

Şimdisi bize, sonrası düşe.

Tuttu toprağı, 

memleket dedi o yüze

Elden geleni verdi çiftçi

Ekti papatyayı

Ekti begonyayı

Mırıldandı sessizce

Bir şiir gerekti

Karmen bir kez gülümse.

Karmen

Bir sarhoşluk halidir güzelliğin
yudumlayarak da değil
kana kana sevmek istiyorum seni

Boşluk kalmadı artık

inan rüyalarımda.

Bak bana.

Tüm bu geceler,

konuşurken gizlediklerim,
göğsümde filizlenen suretin

ve yastığıma fısıldadıklarım

senin içindir.

Bir Düş

Bir düşün gece neden böyle aydın
ve sonsuzdur benim kaybım?
Çünkü sen vardın,
güneşten parlaktır adın
ve bir tarafta da ben varım
biz yokken tutuldu ayım.

Bir düşün neden umut eder insan,
el uzatır sonsuz mavi göğe
batmışken yedi kat yerin dibine?
Çünkü sen vardın,
cennete bir adım yakın
İnandım yanında
Tanrı bağışladı sandım..

Bir düşün nasıl barışır
ormandaki,
denizdeki
ve kentteki halklar?
Diner bendeki bu fırtınalar
ve sarılır çeyrek asırlık yaralar?
Çünkü sen vardın
Görse diz çökerler güzelliğine.
Gömülür baltalar
biter bu kavga.
Bırakırım ben de bu dertli şiirleri.
Seninle birlikte gülerim belki.

Bağışla

En düşmüş anımda
derdimden kaçar sana sığınırım.
Kolay değil böyle yaşaması
ama bilirim daha da zor
adımla adının yan yana anılması.

En çaresiz anımda
kendimden kaçar sana sığınırım.
Ezberledim en bilinmez sensizliği,
bitmedi asla ruhumdaki taşikardi.
Çünkü böyle bildim doğrusunu!
Böyle güzeldi yalnızlığın tekil sadakati.

Bağışla...
Bağışla ve güç ver bana...
Bağışla ki çıksın ruhum cennete,
Karışsın sana.

Mektup Kurmacası

Çok sene oldu ayrı şarkıları söylediğimiz
Buralarda neler mi oldu,
ancak bu kadar büyüyebilirdi insan.
Ortalarındayken yirmimin
sanki sonundayım ömrümün.

Bir düzen kurmaya çalışıyorum kendime
artık kapıyı vurup gitmek yok mesela öyle
asgari maaşa talim ederek
bakmaya çalışıyorum aileme.
İğrenerek gülümsüyorum müdürüme
ama unutuyorum her şeyi
harçlık verince kardeşlerime.

Tüm karmaşa içerisinde
başladım yazmaya üç kitap daha
Kusura bakma anlatırken sevdiğim şeyleri
dokunuyor haliyle sana

Papatya ektim saksıya
sevdiği birkaç şarkı keşfettim.
Babası oldum bir köpeğin
Yalnız dolaşmıyorum artık sokakta
Ağrısı basınca özleminin
Sarılıyorum ona sıkıca.

Tek derdim sen ol isterdim.
Ne yazık ki bonkör davranmış
bu konuda Tanrı bana
Biri bitince biri başlıyor
Böyle bir şey elimi sallasam
Derde çarpıyor.

Bir otobüs bileti geliyor aklıma
Cam kenarı olsun
Çıkarsın beni karşına
Yüz yüze anlatmak varken bunları
Konuşuyorum öyle boşluğa.
Ah biraz yüzüm olsa
Ne kolay olurdu aslında

Yemyeşil

Gözüm kapalı yürürken bu yolda

şimdi yabancısıyım
sana çıkan hecelere.
Kaç bahar eskitmek lazım? 

Doğmak için yeniden!

Vazgeçemem sarıyla tümleşen maviden, 

vazgeçemem bir ömür geçse de hayallerimden. 

Biraz türkü söyledim bu sabah. 

Bir selam saldım uzaklara. 

Yine senden bahsettim birilerine. 

Haberin olmadı, 

ruhun bile duymadı

Anlamıyorum nasıl oluyor

temizlerken evimin salonunu

yada ütülerken gömleğimin

bir araya gelmez yakasını

çıkıp geliyor hayalin bir kapıdan, 

gülüyor yaptığım işe:

Çorbaya daha fazla tuz ek, 

yamuk oldu bensiz astığın çerçeve

sola doğru az daha çek. 

Seviyor musun gerçekten

sokağından geçenleri, 

bugünde olup

yarına yetmeyenleri? 

Umudunu bitirmedin

geçen yıllara inat. 

Belki...

ben de özledim seni.

Bu ihtimale inan.

Düşler biriktir bize,

Anlatırsın birgün belki. 

Gülüşümü
anılarında yakala, 

bulutların ardındayım,
anımsa! 

Biliyorum,

farkındayım

Hissediyorum ben de

Sen bilmesen de... 

Sözün çıkmaz oldu, 

dudağın çatladı, 

ıslığın kısıldı. 

Bizi anlattın sokağındakilere

Bu yüzden seni sevdiler belki de

Yeni bir biz yaratmak istedin bensiz

Çorban da tuzsuz

Ruhun da susuz

Gökteki mavi

Mavideki sarı

Sarıldı sımsıkı 

Ruhumuz boyandı 

Bahar geldi hecelere

Karıştım yine yeşile.