Yemyeşil

Gözüm kapalı yürürken bu yolda

şimdi yabancısıyım
sana çıkan hecelere.
Kaç bahar eskitmek lazım? 

Doğmak için yeniden!

Vazgeçemem sarıyla tümleşen maviden, 

vazgeçemem bir ömür geçse de hayallerimden. 

Biraz türkü söyledim bu sabah. 

Bir selam saldım uzaklara. 

Yine senden bahsettim birilerine. 

Haberin olmadı, 

ruhun bile duymadı

Anlamıyorum nasıl oluyor

temizlerken evimin salonunu

yada ütülerken gömleğimin

bir araya gelmez yakasını

çıkıp geliyor hayalin bir kapıdan, 

gülüyor yaptığım işe:

Çorbaya daha fazla tuz ek, 

yamuk oldu bensiz astığın çerçeve

sola doğru az daha çek. 

Seviyor musun gerçekten

sokağından geçenleri, 

bugünde olup

yarına yetmeyenleri? 

Umudunu bitirmedin

geçen yıllara inat. 

Belki...

ben de özledim seni.

Bu ihtimale inan.

Düşler biriktir bize,

Anlatırsın birgün belki. 

Gülüşümü
anılarında yakala, 

bulutların ardındayım,
anımsa! 

Biliyorum,

farkındayım

Hissediyorum ben de

Sen bilmesen de... 

Sözün çıkmaz oldu, 

dudağın çatladı, 

ıslığın kısıldı. 

Bizi anlattın sokağındakilere

Bu yüzden seni sevdiler belki de

Yeni bir biz yaratmak istedin bensiz

Çorban da tuzsuz

Ruhun da susuz

Gökteki mavi

Mavideki sarı

Sarıldı sımsıkı 

Ruhumuz boyandı 

Bahar geldi hecelere

Karıştım yine yeşile.